Elinde orakla kavak yokuşunu

Çıka, çıka dağılmış bizim köy

Geri dönerken mal gediğinden

Baka, baka dağılmış bizim köy

Oturmamış hiç gönül tahtına

Ulaşmamış iç çektiği ahtı’na

Dönüp, dönüp kara bahtına

Baka, baka dağılmış bizim köy

Kim terk eder doğduğu yerleri

Hesaba gelmez ki, ektiği tirleri

Ot biçerken boncuk, boncuk terleri

Döke, döke dağılmış bizim köy

Kahpe felek oynamış mı? oyunu

Kar basmış doyuramamış koyunu

Yaylaya saman çekerken boynunu

Büke, büke dağılmış bizim köy

Unutulmak üzere dayı ile amca

Unutmak mutlak böyle dağılınca

Olmayacağını bilerek ekini yamaca

Eke, eke dağılmış bizim köy

Böyledir ahval böyledir hal

Karın doyurmamış tuttuğu mal

Senede iki sefer eşeğe nal

Çaka, çaka dağılmış bizim köy

Örtü çul imiş kim görmüş ki halıyı

Ta doksanlarda duymuşuz yalıyı

Kara tencerenin altına kara çalıyı

Yaka, yaka dağılmış bizim köy

Şehre hem köy uzak hem yayla

Gelmemiz olurdu seneyle ayla

Çapayla ektiğimizi uyuz sıpayla

Çeke, çeke dağılmış bizim köy

İdare sönmesin camlattır feneri

Çok kısardık ki is olmasın kenarı

İki deste için, belli olan sınırı

Yite, yite dağılmış bizim köy

Aşık Mevlüt köyle bozdu kafayı

Orda geçirmek ister haftayı ay’ı

Kara diminin yırtığına gök yamayı

Dike, dike dağılmış bizim köy

   Aşık Mevlüt KACAROĞLU